Z wizytą u Rodziny Frynia

 Ja z ciocią Stenią

 Słynna Palmiarnia w Zielonej Górze

Ciocia Stenia i  Wujek Edek ( rodzony brat mojej Mamy)

Na obiedzie u Cioci Steni i Wujka Edka.

Gdańsk

    Reprezentacyjny i przestronny Dworzec Główny został wybudowany w latach 1894-1900. Gmach dworca i wieżę zbudowano z cegły i bogato ozdobiono piaskowcem z Wartkowic. 28 października 1900 oddano do użytku część główną, tzw. Empfangsgebäude (budynek powitalny); uroczyste otwarcie całości nastąpiło 30 października 1900 r.

   Ja i moja Siostra Irenka popijamy sobie zimne piwko w restauracji pod Neptunem.

           Fontanna Neptuna jest symbolem Gdańska. Stojąca od 1633 r. Inicjatorem jej powstania był burmistrz Gdańska Bartłomiej Schachmann. Postać Neptuna nawiązuje do związków Gdańska z morzem. Autorem projektu całej fontanny był Abraham van den Blocke. Za fontanną widać ratusz.

Najokazalsza i najcenniejsza budowla świecka dawnego Gdańska, siedziba władz miasta. Budowany był od 1379 do 1492 roku. Hełm wieży o wysokości 80 m, stworzony przez mistrza Dirka Danielsa z Zelandii, wieńczy metalowy, złocony posąg króla Zygmunta Augusta. Trzy skrzydła obecnego dziedzińca ukończono w 1593-96 r. Pod koniec XVI wieku na jednym z narożników umieszczono zegar słoneczny z łacińską sentencją "Cieniem są dni nasze". Doszczętnie wypalony w 1945 r. odbudowywany był do 1970 r. Jest obecnie siedzibą Muzeum Historycznego Miasta Gdańska

        Jesteśmy z Ireną na wieży ratusza pomiędzy dwoma małymi wieżyczkami nad zegarem.

 Widok z wieży ratusza na ulice Długi Targ i Brame Zieloną.Od zawsze Długa i Długi Targ były częścią miasta zamieszkiwaną przez najzamożniejszych. Kamienice należały do najzacniejszych ludzi piastujących wysokie urzędy. Z powodu uroczystych parad, przeprowadzanych tę drogą w latach 1457-1552, wzięło się jej określenie jako Drogi Królewskiej. Tu właśnie wynajmowano królom polskim obszerne kwatery, a z okazji świąt rodziny królewskiej wyprawiano huczne fajerwerki. 

 Widok z drugiej strony wieży na Ulice Długą.

Z boku widać w całej okazałości Bazylike Mariacką.

Zwana "koroną miasta Gdańska" to Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, największa ceglana, gotycka świątynia w Europie, powstawał 159 lat w kilku etapach w latach 1343-1502. We wnętrzu znajduje się wiele doskonałych dzieł sztuki średniowiecznej i barokowej, m.in. kamienna Pieta z ok. 1410 r., kopia Sądu Ostatecznego namalowanego przez Hansa Memlinga w roku 1472, zegar astronomiczny wykonany w latach 1464-1470 przez Hansa Düringera czy ołtarz główny powstały w latach 1510-1517 autorstwa mistrza Michała z Augsburga. 

    Tu spotkałyśmy naszą kuzynke Beate z domu Dremo i jej córke Patrycje. Pracują tam obie jako przeodnicy. Dziękujemy im za wspaniały tur po muzeum i inne wycieczki.

    Patrycja, Irena i Beata. W głębi widać wieże muzeum bursztynów gdzie Patrycja i Beata pracują.

Brama Wyżynna Otwiera tak zwaną Drogę Królewską prowadzącą ulicami Długą i Długim Targiem do Bramy Zielonej. Została zbudowana przez Hansa Kramera z Saksonii jako element nowożytnych fortyfikacji wzniesionych w latach 1571-1576 wzdłuż zachodniej granicy miasta.

   Brama Złota . Zbudowana w latach 1612-1614 według projektu Abrahama van den Blocke w stylu renesansowym. Kamienne rzeźby attyki z 1648 r. wykonał Piotr Ringering. Są one alegorycznym przedstawieniem cnót obywatelskich: Roztropności, Sprawiedliwości, Pobożności i Zgody. Do Złotej Bramy przylega Dwór Bractwa św. Jerzego, zbudowany przez J.Glotau'a w latach 1487-1494 w stylu późnogotyckim. Widok z wieży muzeum bursztynów.

                               Przepiękne kamienice nad Motławą. Wdali widać Żuraw.

To największy dźwig portowy średniowiecznej Europy, jedna z najbardziej charakterystycznych budowli Gdańska. Położony nad Motławą, służył do przeładunku towarów i stawiania masztów na statkach. Pełnił zarazem funkcję bramy miejskiej. Obecną formę uzyskał w latach 1442-1444. W jego wnętrzu znajduje się zrekonstruowany i czynny mechanizm napędowy - ogromne drewniane koło, poruszane ongiś siłą ludzkich nóg. Żuraw jest jedną z filii Narodowego Muzeum Morskiego.

Żuraw

Z rodzinką w Pruszczu Gdańskim

Kuba -synek mojej chrzesnicy Małgosi

Amelka i Bartek

Grażyna Dąbrowska ze swoją mamą Jadwigą Krupińską i córką Małgosią z Kubusiem

Ja i Grażyna poszłyśmy na wspaniały obiad - Placek ziemniaczany po cygańsku. Pychotka.

Winobranie w Zielonej Górze

   Winobranie największe święto wina w Polsce.

    W te dni winobrania można pić wino na ulicy. Więc i my świętujemy-Ja, Sylwek, Ela i Basia

    Winobranie (Dni Zielonej Góry) to coroczna, największa w regionie impreza kulturalna odbywająca się w Zielonej Górze we wrześniu. Zazwyczaj trwa około 7-9 dni, podczas których trwają liczne imprezy organizowane przez lokalne stowarzyszenia, koncerty, jarmark handlowy oraz prezentacje produktów regionalnych, z których najważniejsze są lubuskie wina.

  

Wspomnienia z młodych lat

Dworek z boku

Ujęcie z ukosa

Grażyna, Irena, Ciocia Basia i Ciocia Jadzia

Odrestaurowany dom Babci i Dziadka Frynia.

Tutaj często spędzaliśmy wakacje i święta.

Pod lipą

W głębi widać kurnik - jest to jedyna rzecz jaka została orginalna na farmie - tak twierdzą teraźniejsi gospodarze. My jednak wiemy inaczej.

W głębi widać kurnik - jest to jedyna rzecz jaka została orginalna na farmie - tak twierdzą teraźniejsi gospodarze.
My jednak wiemy inaczej.

A to co ? To Parnik-domek w którym gotowało się ziemniaki dla świń. Do dziś pamiętam ich zapach i smak. Jest to też miejsce gdzie mój tata (Stefan Dremo) pierwszy raz zobaczył moją mame (Janine Frynia). Tata był wtedy listonoszem, no i tak to się zaczeło.

A to co ?
To Parnik-domek w którym gotowało się ziemniaki dla świń. Do dziś pamiętam ich zapach i smak. Jest to też miejsce gdzie mój tata (Stefan Dremo) pierwszy raz zobaczył moją mame (Janine Frynia). Tata był wtedy listonoszem, no i tak to się zaczeło.

To były piękne chwile jakie spędzaliśmy u Dziadków. Była nas tam cała gromada dzieci, zwykle z Sulechowa i z Lubusinka. Pomagaliśmy zbierać porzeczki , karmić kury i świnie. Jednak najbardziej lubiliśmy rozrabiać, bawić się w chowanego i w dom w starych gruzach piwnic. Wieczorami piliśmy ciepłe mleko z pianką prosto od krowy , które doiła ciocia Basia.

To były piękne chwile jakie spędzaliśmy u Dziadków. Była nas tam cała gromada dzieci, zwykle z Sulechowa i z Lubusinka. Pomagaliśmy zbierać porzeczki , karmić kury i świnie. Jednak najbardziej lubiliśmy rozrabiać, bawić się w chowanego i w dom w starych gruzach piwnic. Wieczorami piliśmy ciepłe mleko z pianką prosto od krowy , które doiła ciocia Basia.

W dole widać dom Zawalnika

Sad z jabłkami i śliwkami

Siostry Cioteczne

Grażynka, Krysia, Irenka i Jola.

Po lewej stronie Agnieszka Joli córka.

Przed Joli domem.